żebraczy kij

См. также в других словарях:

• kij — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} długi, cienki kawałek drewna; patyk, drąg, pałka, laska : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sękaty, tęgi kij. Kij bambusowy. Kij żebraczy. Kij do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• żebraczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} należący do żebraka, właściwy żebrakowi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żebraczy kij. Żebraczy los. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kij — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «prosty drąg drewniany; łodyga, patyk, laska» Kij gruby, ostrugany, sękaty. Kij bambusowy, trzcinowy, wiklinowy. Kij dziadowski, podróżny, żebraczy. Szczotka na kiju. Bić, obić, uderzyć, walnąć, zdzielić kijem; dostać …   Słownik języka polskiego

• żebraczy — przym. od żebrak Kij żebraczy. Torba żebracza. Przebranie żebracze …   Słownik języka polskiego

• dziadowski — dziadowskiscy 1. «należący do żebraka, właściwy żebrakowi; żebraczy» Torba dziadowska. Kij dziadowski. ∆ Dziadowskie pieśni «pieśni tworzone na wzór autentycznych pieśni śpiewanych przez żebraków» ◊ Ktoś jest rozpuszczony jak dziadowski bicz… …   Słownik języka polskiego